Διδαχές Γέροντος Παϊσίου ΚΕ΄
Μακάριοι οἱ γονεῖς πού δέν χρησιμοποιοῦν τήν λέξη "μή" στά παιδιά τους, ἀλλά τά φρενάρουν ἀπό τό κακό μέ τήν ἁγία τους ζωή, τήν ὁποία μιμοῦνται τά παιδιά, καί ἀκολουθοῦν τόν Χριστό μέ πνευματική λεβεντιά χαρούμενα. Μακάρια τά παιδιά πού ἔχουν γεννηθεῖ "ἐκ κοιλίας μητρός" ἅγια, ἀλλά μακαριότερα εἶναι αὐτά πού γεννηθήκανε μέ ὅλα τοῦ κόσμου τά κληρονομικά πάθη καί ἀγωνισθήκανε μέ ἱδρῶτες καί τά ξεριζώσανε καί κληρονομήσανε τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐν ἱδρῶτι τοῦ προσώπου.
Μακάρια τά παιδιά πού ἔζησαν ἀπό μικρά σέ πνευματικό περιβάλλον καί ἔτσι ἀκούραστα προχωρήσανε στήν πνευματική ζωή. Τρίς μακάρια ὅμως εἶναι αὐτά τά ἀδικημένα παιδιά πού δέν βοηθηθήκανε καθόλου (ἀντιθέτως τά σπρώχνανε στό κακό), ἀλλά μόλις ἀκούσανε γιά τόν Χριστό, γυαλίσανε τά μάτια τους, καί μέ μιά στροφή ἑκατόν ὀγδόντα μοιρῶν γυαλίσανε ἀπότομα τήν ψυχή τους καί βγήκανε καί ἀπό τήν ἕλξη τῆς γῆς καί κινηθήκανε στήν πνευματική τροχιά....
Καλότυχοι, λένε οἱ κοσμικοί, οἱ ἀστροναῦτες πού γυρίζουν στόν ἀέρα ἄλλοτε ἀπ' ἔξω καί ἄλλοτε ἀπό μέσα στό φεγγάρι. Μακάριοι ὅμως εἶναι οἱ ἐξαϋλωμένοι τοῦ Χριστοῦ Παραδεισοναῦτες πού ἀνεβαίνουν στόν Θεό καί γυρίζουν στόν Παράδεισο στήν μόνιμή τους κατοικία, ταχτικά, μέ τό πιό ταχύτερο μέσο καί δίχως πολλά καύσιμα παρά μέ ἕνα παξιμάδι.
Μακάριοι ὅσοι δοξάζουν τόν Θεό καί γιά τό φεγγάρι πού τούς φέγγει, καί περπατοῦν τήν νύχτα. Μακαριότεροι ὅμως εἶναι αὐτοί πού τό ἔχουν καταλάβει ὅτι οὔτε τό φῶς τοῦ φεγγαριοῦ εἶναι τοῦ φεγγαριοῦ, ἀλλά οὔτε τό δικό τους πνευματικό φῶς εἶναι δικό τους ἀλλά τοῦ Θεοῦ. Μά εἴτε σάν καθρέφτης γυαλίζουν εἴτε σάν ἁπλό γυαλί γυαλίζουν εἴτε σάν καπάκι ἀπό κονσερβοκούτι γυαλίζουν, ἐάν δέν πέσουν οἱ ἀκτίνες τοῦ ἡλίου, δέν εἶναι δυνατόν νά γυαλίσουν.
Καλότυχοι, λένε οἱ κοσμικοί, αὐτοί πού ζοῦν στά κρυστάλλινα παλάτια καί ἔχουν ὅλες τίς εὐκολίες. Μακάριοι ὅμως εἶναι αὐτοί πού κατορθώσανε νά ἁπλοποιήσουν τήν ζωή τους καί ἐλευθερωθήκανε ἀπό τήν θηλιά τῆς κοσμικῆς αὐτῆς ἐξελίξεως τῶν πολλῶν εὐκολιῶν (=τῶν πολλῶν δυσκολιῶν) καί ἀπαλλαχτήκανε ἀπό τό φοβερό ἄγχος τῆς σημερινῆς ἐποχῆς μας.
Καλότυχοι, λένε οἱ κοσμικοί, οἱ ἀστροναῦτες πού γυρίζουν στόν ἀέρα ἄλλοτε ἀπ' ἔξω καί ἄλλοτε ἀπό μέσα στό φεγγάρι. Μακάριοι ὅμως εἶναι οἱ ἐξαϋλωμένοι τοῦ Χριστοῦ Παραδεισοναῦτες πού ἀνεβαίνουν στόν Θεό καί γυρίζουν στόν Παράδεισο στήν μόνιμή τους κατοικία, ταχτικά, μέ τό πιό ταχύτερο μέσο καί δίχως πολλά καύσιμα παρά μέ ἕνα παξιμάδι.
Μακάριοι ὅσοι δοξάζουν τόν Θεό καί γιά τό φεγγάρι πού τούς φέγγει, καί περπατοῦν τήν νύχτα. Μακαριότεροι ὅμως εἶναι αὐτοί πού τό ἔχουν καταλάβει ὅτι οὔτε τό φῶς τοῦ φεγγαριοῦ εἶναι τοῦ φεγγαριοῦ, ἀλλά οὔτε τό δικό τους πνευματικό φῶς εἶναι δικό τους ἀλλά τοῦ Θεοῦ. Μά εἴτε σάν καθρέφτης γυαλίζουν εἴτε σάν ἁπλό γυαλί γυαλίζουν εἴτε σάν καπάκι ἀπό κονσερβοκούτι γυαλίζουν, ἐάν δέν πέσουν οἱ ἀκτίνες τοῦ ἡλίου, δέν εἶναι δυνατόν νά γυαλίσουν.
Καλότυχοι, λένε οἱ κοσμικοί, αὐτοί πού ζοῦν στά κρυστάλλινα παλάτια καί ἔχουν ὅλες τίς εὐκολίες. Μακάριοι ὅμως εἶναι αὐτοί πού κατορθώσανε νά ἁπλοποιήσουν τήν ζωή τους καί ἐλευθερωθήκανε ἀπό τήν θηλιά τῆς κοσμικῆς αὐτῆς ἐξελίξεως τῶν πολλῶν εὐκολιῶν (=τῶν πολλῶν δυσκολιῶν) καί ἀπαλλαχτήκανε ἀπό τό φοβερό ἄγχος τῆς σημερινῆς ἐποχῆς μας.
Πηγή:http://thriskeftika.blogspot.com/
